Op naar de Cotswolds!

Ken je Pieter Post? De olijke bezorger rijdend in het rode postautootje samen met zijn kat Smoes? Zo ja, houd dat beeld vast, zo nee, op YouTube staan genoeg filmpjes! Het landschap in de serie is exact de Cotswolds maar dan van klei.

Maar voordat het zover was moesten we eerst met de trein, nog een trein en nog een trein. Doet een beetje denken aan het spel domino en dat klopt. Als er een steentje niet valt.... valt de rest ook niet. In treinverkeer betekent dit dat je de aansluitende trein mist. We waren nog maar net vertrokken uit Den Haag toen Dennis erachter kwam dat de Thalys een vertraging had van 45 minuten vanwege spoorproblemen in het buitenland. Deze vertraging was meer dan de overstaptijd die we hadden naar de Eurostar trein, kortom zeg maar dag tegen je aansluiting. En zo geschiedde. We kwamen uiteindelijk in de vertrekhal aan toen de trein vertrok. Effe wachten? Ho maar.

We konden de tickets kosteloos omboeken naar de eerstvolgende trein, 2 uur later. Aangezien we geen keus hadden.... Dan maar effe naar buiten in Brussel om een frisse neus te halen. Op het pleintje voor het station werden allemaal bedden opgebouwd, matrassen gelegd, personen voorzien van een witte overall en een bijpassend wit masker. Omdat we ook nog de aansluitende trein in London moesten omboeken besteedde we er eigenlijk niet veel aandacht aan. Nadat de tickets succesvol waren omgezet waren we in een protestactie van de Belgische vakbond beland. Er schijnt in België te weinig aandacht te zijn voor ongevallen op het werk. Waarvan akte.

Terug naar de terminal voor het inchecken. Bij de douane werd Chris eruit gepakt. Hij had verboden spullen in zijn koffer. Ze vertelden alleen niet wat. Uiteindelijk bleek het te gaan om een, schrik niet, een nagelschaartje. En dat terwijl je bijna alles mag meenemen in die trein, zelfs wapens met vergunning. Gelukkig mocht het nagelschaartje ook mee naar Engeland. Stel je voor...... Alleen vertrok de trein niet op het geplande tijdstip. De trein wachtte namelijk op.... vertraagde passagiers. Het moet niet veel gekker worden! Na 23 minuten kwam er eindelijk beweging in het gevaarte. En op ons werd niet gewacht in de ochtend.

Aangekomen in London hadden we ongeveer een uur om naar het station (beertje) Paddington te komen, want daar vertrok de trein naar Moreton-in-Marsh. Snel snel in de metro, snel er weer uit en uiteindelijk waren we op tijd voor de trein. Na een relaxte reis van ongeveer 1,5 uur kwamen we aan op het laatste station. En dan nu de bus...... want die rijdt maar een keer per 2 uur of zoiets. Na een half uur durend ritje over 11 km kwamen we aan in Chipping Campden. Wat een leuk dorpje in de Cotswolds. Allemaal oude huisjes en.... Een rood postautootje. Of die man Pieter heette, dat vertelt het verhaal niet.

Bij een wandeling door het dorp ontmoette we een oudere man van een jaartje of 86 van het type 'gooi er een kwartje in en hij vertelt 1 uur'. Ondanks dat het prachtige verhalen waren, waren we blij dat we maar 1 kwartje in hadden gegooid. Een typisch engels diner bij het plaatselijke Indiaas restaurant annex hotel en luidruchtige bar sloot onze eerste avond af. Na nog een klein ommetje door the town, de oudere man heeft precies het verschil tussen een town en een village uitgelegd, kwamen we terug bij onze B&B gerund door Rachel en Tim. Welterusten!

Tot morgen!